Vino di Pino o vino di Gino ...

23-11-2015

In het zuiden van Italië eet je het lekkerste eten en drink je de lekkerste wijnen, althans dat vinden mijn familieleden en vrienden. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het wel met ze eens ben. Ik houd van de sappige tomaten, van de rijke olijfolie en van de zwaardere wijnen uit het zuiden.

Een deel van mijn Zuid-Italiaanse familie woont in Noord-Italië en de liefde voor wat goed en puur is gaat ver. Elk jaar haalt mijn zia - tante persoonlijk 50 liter olie op, afkomstig van olijven uit eigen gaard. Mijn kleine tante en een enorm vat, samen in de bus. Een rit van 1200 km.

Mijn zia gaat over de olie, mijn zio - oom over de wijn.
Mijn zio Gino is heel kritisch als het gaat om wijn, net als vriend Pino, en daar gebeurt iets bijzonders. Waar vriend Pino alleen maar wijn uit het zuiden drinkt, haalt mijn oom Gino zijn wijn uit Piemonte. De wijn die je in de supermarkt of wijnhandel kunt kopen 'non va bene - is niet goed’, zegt mijn zio. Of is het eigenlijk omgekeerd: omdat het zelf gemaakt is, is dat wat te koop is ... Nee, je kunt het beter zelf maken.
       Mijn zio heeft connecties met een wijnboertje in Piemonte en drinkt al jaren enkel Nebbiolo. Hij heeft twee enorme damigiane - mandflessen van 54 liter in de kelder staan, zodat hij zelf eens in de zoveel tijd de wijn kan bottelen - imbottigliare. En dat is een nauwkeurig werkje. Bij vriend Pino gaat het daar nog wel eens mis. Misschien komt dat wel omdat hij per jaar 1500 - 2000 liter wijn inslaat en dus niet op een litertje of wat hoeft te kijken. Vriend Pino drinkt overigens alleen maar wijn van de Siciliaanse Nero d’avoladruif. Hij heeft de kelder vol damigiane + een grote tank en bottelt ook zelf. Bij Pino treedt er tijdens dat proces soms oxidatie op door een teveel aan lucht. Dat proef je trouwens pas als de wijn al in je glas zit. En laten wij nou juist onze eerste Pinofles meenemen naar een etentje bij mijn zio, met de mededeling: ‘Ecco, un vino di Pino – kijk, een wijn van Pino’. Mijn zio, een chronische mopperaar zei, nog voordat hij een slokje had genomen: ’Non sarà buono - het zal niet lekker zijn’, toegewijde Nebbiolodrinker als hij is. We kregen hem toch zover dat hij zijn glas volschonk en keken vol verwachting naar zijn gezicht dat helemaal vertrok na de eerste slok. ‘Ik had het jullie gezegd, non è per niente buono - het is helemaal niet lekker’. Toch ook zelf maar even proeven en inderdaad; een bijzondere smaak zullen we maar zeggen. Sindsdien waarschuwen we onze vrienden als we una bottiglia di Pino - een fles van Pino ontkurken. È sempre una sorpresa - het is altijd een verrassing. 
       En ook al komt de Nebbiolo van mijn zio uit het noorden, deze druif wordt blij van warme zuidelijke hellingen en zorgt voor krachtige wijn. Dus volgens mij drinkt mijn zio Zuid-Italiaanse wijn in vermomming. En dan blijkt dus toch dat wat uit het zuiden komt lekkerder is ...

 

Deel